تأثیر سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد دو هیبرید ذرت شیرین در منطقه یاسوج

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف نیتروژن و دو هیبرید زودرس و میان رس بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین، آزمایشی در سال 1390 در منطقه یاسوج اجرا گردید. آزمایش به صورت کرتهای خرد شده، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار انجام شد. عامل اصلی آزمایش شامل چهار سطح کود نیتروژن (0، 50، 100 و 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و عامل فرعی شامل دو هیبرید زودرس و میانرس بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش نیتروژن و هیبرید بر عملکرد بلال تر معنی دار گردید. مصرف 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در هیبرید میانرس، بالاترین عملکرد بلال تر (1892 گرم در متر مربع) تولید کرد که تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشت. تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بیشترین تأثیر را بر عملکرد دانه کنسروی (27/521 گرم در مترمربع) داشت و هیبرید میان رس با عملکرد دانه کنسروی معادل 57/498 گرم در مترمربع عملکرد بیشتری نسبت به هیبرید زودرس از خود نشان داد. بیشترین وزن هزار دانه (99/141 گرم) در تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. همچنین بیشترین عملکرد علوفه تر (8/2436 گرم در مترمربع) مربوط به تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن بود. به طورکلی به نظر میرسد که استفاده از هیبرید میان رس و مصرف 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار منجر به حصول حداکثر عملکرد میشود.